Kondycja szkliwa nazębnego decyduje o zdrowiu naszych zębów i dobrym samopoczuciu. Ubytki w szkliwie mogą powodować nieprzyjemne dolegliwości, dlatego warto poświęcać zębom dużo uwagi, zanim konieczne będzie ich leczenie i odbudowa szkliwa.
Czym jest szkliwo nazębne?
Szkliwo na zębach stanowi zewnętrzną warstwę koron zębowych. To bezbarwna, prawie przezroczysta tkanka, pokrywająca wystającą ponad dziąsło część zębów. Grubość szkliwa wynosi około 2 mm, a jego głównym budulcem są nieorganiczne składniki mineralne, w tym odpowiedzialny za wytrzymałość szkliwa fosforan wapnia.
Szkliwo nazębne to najtwardsza tkanka w całym organizmie. Jest też niezwykle wytrzymała na zgniatanie, obciążanie czy rozciąganie. Szkliwo na zębach pełni niezwykle ważną rolę w jamie ustnej. Jest niejako strażnikiem, który ochrania wewnętrzne części zęba. Odpiera ataki drobnoustrojów, w tym bakterii i chroni przed przebarwieniami, działaniem wysokiej temperatury czy uszkodzeniami o charakterze mechanicznym.
Skąd się biorą ubytki w szkliwie?
Ubytki w szkliwie nazębnym mogą być dwojakiego pochodzenia – zewnętrznego i wewnętrznego. Erozja szkliwa o podłożu zewnętrznym bierze swoje źródło w spożywanych pokarmach i napojach.
Produkty, które wykazują szczególnie niekorzystny wpływ na nasze szkliwo na zębach to cukry i kwasy owocowe. Zniszczenie szkliwa następuje zarówno kiedy spożywamy nadmierne ilości słodyczy i produktów zawierających cukry proste jak i kiedy sięgamy po soki owocowe, cytrusy czy inne kwaśne owoce. Aby minimalizować ryzyko uszkodzenia szkliwa warto po zjedzeniu cukrów od razu umyć zęby, zaś po spożyciu soków lub owoców wypić lub przepłukać jamę ustną wodą.
Druga przyczyna erozji szkliwa może mieć podłoże wewnętrzne. Wówczas uszkodzenia zewnętrznej tkanki chroniącej zęby są następstwem chorób, takich jak anoreksja i bulimia, refluks żołądkowo-przełykowy, alkoholizm, cukrzyca lub kserostomia.
Sposoby odbudowy szkliwa
Uszkodzone szkliwo na zębach jest tkanką, która nie ma zdolności regeneracji. Aby odbudować tą ochronną warstwę musimy zadbać o to sami. Możemy skupić się na domowych metodach, albo skorzystać z profesjonalnej pomocy stomatologa. Proces odbudowy szkliwa nazębnego określany jest mianem jego remineralizacji.
Samodzielnie możemy wspomagać regenerację szkliwa za pomocą diety. Ponieważ głównym składnikiem zewnętrznej warstwy zębów jest fosforan wapnia, warto wprowadzić do codziennej diety produkty o dużej zawartości wapnia właśnie. Inną domową metodą remineralizacji jest stosowanie preparatów typu „płynne szkliwo”. Specjalna substancja, zawierająca budulec szkliwa dostępna jest w formie żelu, który aplikuje się po myciu zębów. Preparat rozprowadzamy na zęby za pomocą szczoteczki lub palca.
Samodzielne próby remineralizacji szkliwa zawsze warto skonsultować z dentystą. Stomatolog nie tylko pomoże nam w doborze preparatów do domowego stosowania, ale także zaproponuje leczenie w gabinecie. Najpopularniejszą metodą uzupełnienia braków w tkance jest wypełnienie ich sztucznym materiałem. Zabieg przebiega dwuetapowo, najpierw zęby są oczyszczane z kamienia, a potem następuje ich fluoryzacja, czyli użycie specjalnego lakieru o wysokim stężeniu związków fluoru.
